25-28 Şubat 2015 tarihlerinde Antalya’da Anfaş Food Product kapsamında Gastronomi Eğitimi Arama Konferansı’na sevgili dostum Osman Güldemir aracılığıyla davet edildim. Türkiye’de son 10 yılda artan gastronomi, gastronomi ve mutfak sanatları ve aşçılık okullarının, özel sektörün bu alanda yatırımı artırması sonucu, bu okulların kamu ve özelde artmasına neden oldu. Ancak gastronomi ve mutfak sanatları alanında eğitim içeriğinin ve kalitesinin bir standarda oturtulamaması nedeniyle pek çok sorun da kendiliğinden ortaya çıkmış durumda. Bu nedenle böylesi bir arama konferansı bu alandaki eğitimin içeriğinde yapılacak değişikliklere önayak olması hasebiyle işlevselliği tartışmasız çok önemli bir toplantıydı. Toplantıda sektörden profesyoneller, üniversitelerin (kamu, vakıf) ilgili bölümlerinden öğretim elemanları, aşçılık öğrencileri ve işletmeciler, girişimcilerden oluşan geniş bir yelpazede katılımcı profili vardı.

Toplantının en önemli destekçisi ise Türkiye Aşçılar Federasyonu (TAFED) idi. Toplantının benim açımdan en önemli farkındalıklarından biri gastronomi ve mutfak sanatları bölümlerinde, aşçılık okullarında tarih, kültür, sosyoloji, antropoloji boyutunun eksik, hatta neredeyse hiç olmaması idi. Toplantı vesilesiyle tanıştığım, yemek tarihi konusunda çok önemli ve ayrıcalıklı bir yeri olan Prof. Dr. Arif Bilgin hocayla bu eksikliğin giderilmesinde bir nebze katkımız olabildiyse bu alandaki eğitimin geleceği konusunda daha umutlu olacağımı belirtmeliyim. Arama konferansının taslak sonuçlarına buradan erişebilirsiniz.

Konferans boyunca yeme-içme desteği kendileri tarafından sağlandı. Benim açımdan küçük tadımlıklar doyurucu lezzetlere dönüştü.  Tüm emeği geçen federasyona bağlı emektar aşçılara çok teşekkür ederim.

Antalya’da kaldığım süre boyunca gündüz gerçekleşen yoğun konferans programından sonra akşamları da farklı mekânları deneme şansım oldu. Otelimiz Lara bölgesinde olduğu için civarda oldukça fazla sayıda yeme-içme mekânı görmek benim için şaşırtıcıydı. Konferansta tanıştığım ve aynı odada kaldığım güzel insan Emrah Yıldız ile yemeğe bakışımız ve insani değerler konusundaki ortaklıklarımız Antalya’nın benim adıma en önemli kazanımlardan biriydi. Konferans grubundan kendimizi azlederek My Steakhouse‘a kaçtık.

My Steakhouse vaad ettiklerini karşılayan bir işletme. Steakhouse patlaması yaşanan ülkemizde birden herkes etten “iyi anlar” hale geldi. Dolayısıyla steakhouselara olan talep patlamasından yararlanmak isteyen işletmelerin pek çoğu da bu anlamda beklentileri karşılamaktan uzaklar. Ancak Antalya’daki My Steakhouse, yanlız benim değil, meslek profesyoneli olan Emrah Yıldız’dan da tam not aldı. Bu nedenle kendi adıma lezzet, performans, servis açısından başarılı bir deneyim oldu.

Steak dışında gourmet hamburger de denedik, ancak bir parça daha az yoğrulmuş olsaydı (Emrah Yıldız’ın yerinde tespiti) daha yumuşak bir sonuç elde edilebilirdi. Steak kadar başarılı olmadığını belirtmeliyim. Mekân ayrıca dry aged olayına da girmiş durumda. Bütçemiz sınırlı olduğu için denemedik ama mekânın müdavimi olduğu izlenimi bırakan müşteriler, bir statü sembolü olarak steakhouse’da dry aged olayına da giriyorlar muhtemelen.

Antalya’da yaşadığım sürpriz ise İstanbul’dan çok sevdiğim bir hocamın yine çok sevdiğim meslektaşlarımla bir toplantı için kentte olduğunu öğrenmem oldu. Hikaye şöyle gelişir:)) Ne zaman güzel, keyifli bir yemek bahsi olduğunda kulaklarımı çınlatan bu şahane ekip yine laf bana geldiğinde Antalya’da olmadığımı düşünerek telefon eder. Karşıdaki ses benim Eskişehir’de olduğumu düşünerek konuşurken, ben de Antalya’dayım deyince hooop 15 dakika sonra meylendikleri caz makamında içkili lokantada buldum kendimi.

Zaruri son zamanlarda deneyimlediğim en samimi, en doğal yeme-içme mekânlarından biriydi. Aşçısı ve özellikle de servis elemanı Serap muhteşemdi. Bu kadar kendi işini seven, tüm detaylara hakim az çalışan gördüm diyebilirim. Kalabalık bir masa olmamıza karşın tüm masaya bu kadar hükmeden başka bir servis elemanı hatırlamıyorum. Güleryüzü bir harika. Yalnızca meze seçeneği bile Akdenizin tüm ihtişamını yansıtıyor. Eskişehir bozkırında yiyemediğim otlar benim için ayrıcalıklıydı.

Esprili menüsü bombaydı. Entellektüel kasap köfte, kendi halinde bonfile, yufka yürekli acılı köfte gibi orijinal ana yemekler bir harikaydı. Ana yemeklerin görsel zenginliğine, lezzetlerine doyamamak böylesi harikulade mekânı Antalya’ya yolum düştükçe deneyimlemek zorunda kalmak bir işkence gibi adeta. Sırf Zaruri’ye gidip bir akşam yemeği yemek için, burayı keşfetmemize neden olan Antalya’daki dostları görmek, leziz sohbetlerine ortak olmak için bile gitmek isteyeceğim bir meyhane burası. Teşekkürler Cihan’cığım ve Gönül hocam.